ایرج ناظریان در سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد.در سال ۱۳۳۵ وارد عرصه دوبله شد. وی دارای صدای منحصر به فردی بود و بیشتر به‌جای هنرپیشگانی چون «راک هادسن»، «چارلز برانسون»، «رابرت میچام»«رابرت تیلور»«جولیانو جما»، «بهمن مفید»، «آرمان هوسپیان» و «داود رشیدی» که معرف شمایل مردان قدرتمند در سینما بودند صداپیشگی می‌نمود. صداپیشگی متفاوت و ماندگار او به جای مارلون براندو در نسخه ویدئویی فیلم پدرخوانده از شاخص‌ترین آثار وی استنصرالله مدقالچی از او به عنوان صاحب صدایی بسیار بسیار پر قدرت در دوبلاژ یاد می‌کند که مهارتش در دوبلاژ و دیالوگ گویی از دلایل فروش بالای فیلم‌های زیادی در پیش از انقلاب بوده، هر جند در برخی مواقع متلک گویی‌هایی خارج از قاعده فیلم داشته و این رفتار با واکنش منفی مخاطبان مواجه بوده‌است. وی مبدع و گوینده تیپ نقش‌های کوتوله، مانند اسداله یکتا بود که بعدها این تیپِ گویندگی توسط بعضی دوبلورها، تقلید و گفته شد ولی هیچ‌کدام به اندازه خود ناظریان نتوانستند حق مطلب آن نوع تیپ را ادا کنند. وی همچنین از بهترین گویندگان نقش لاتی در تاریخ دوبله ایران بود. ایرج ناظریان با دیگر هنرمند این عرصه شهلا ناظریان نسبت فامیلی دارد و پدرش (جلال ناظریان) پسر عمه او بود.او بسیار پرکار بود و تا زمان رفتنش از کشور دوبلورهای انگشت شماری بودند که به اندازه وی گویندگی کرده بودند. وی در سال ۶۷ با خانواده اش ایران را به مقصد سوئد ترک کرد. در سال ۱۳۷۰ طی بیماری سرطان کبد درگذشت و در سوئد به خاک سپرده شد.
